Bronie białe

Artykuł ten poświęcony jest brioniom białym

Klasyfikacja broni

Tradycyjnie, aby lepiej przybliżyć Wam każdy typ broni, trzeba je w jakiś sposób sklasyfikować.

Ja sam wystawiam broni ocenę, która jest jednak dość subiektywna (liczba w nawiasie oznacza ocenę dla "ulepszonej" wersji broni). Są także inne podziały, które w przypadku broni białych wyglądają następująco:

Ze względu na rodzaj zadawanych obrażeń:

- Sieczne – lub cięte – spowodowane działaniem ostrych przedmiotów, jak np. nóż, brzytwa, topór, miecz. Brzegi takiej rany są gładkie, równe; w postaci linii. Krwawienie przeważnie obfite.

- Kłute – Zadawane przedmiotami spiczastymi, długimi, wąskimi: nożem, szydełkiem, dłutem, czy włócznią. Rany charakteryzują się niewielką powierzchnią na skórze, ale z głęboko sięgającymi uszkodzeniami. Mogą wystąpić duże i bardzo niebezpieczne krwotoki wewnętrzne.

- Obuchowe – Spowodowane przedmiotami tępymi: kamieniami, młotami, pałkami, lub po prostu upadkiem. Brzegi takich ran są nierówne, cienkie i zmiażdżone. Krwawienie niezbyt obfite, a wokół rany widoczny obrzęk i zasinienie (siniak). Rany takie są bardzo bolesne, często niebezpieczne, szczególnie, jeżeli w jej wyniku uszkodzony został jakiś organ wewnętrzny.

Innym parametrem broni jest łatwość parowania. Zastosowałem skalę trójstopniową: łatwo, średnio, trudno. Czasem zdarza się także, że parowanie jest właściwie niemożliwe... Oznaczenie: ŁP.

Istnieje jeszcze jeden rodzaj klasyfikacji broni, tym razem trochę bardziej oczywisty. Chodzi tu bowiem o bronie jednoręczne i oburęczne. Prawda że słyszeliście?:)

Ponadto, wprowadziłem jeszcze jeden, bardzo osobisty, podział broni. Na groźne i bardzo groźne. Zaznaczyłem także przy niektórych broniach: specjalne. Oznacza to inne, niestandardowe funkcje tychże broni.

To na tyle wstępu, przechodzimy do sedna!

Bronie jednoręczne

- Miecz. Od niego po prostu trzeba zacząć; jest najczęściej spotykaną, a także i jedną z najbardziej niebezpiecznych broni. Istnieje bardzo wiele typów mieczy, kilka z nich potem opiszę. Mówiąc bardzo ogólnie, jest to dość długie (zależnie od typu, przeważnie ok. 1 m) metalowe ostrze, lekko zaostrzone z jednej, lub z obu stron (wtedy jest to miecz obusieczny). Ostrze to przymocowane jest do tzw. jelca, z którego „wychodzi” rękojeść zakończona głowicą. Zdarza się, że jest ona (i/lub jelec) pięknie zdobiona, pozłacana, lub pokryta cennymi kamieniami. Miecz ma jednak jedną wadę: w rękach niewprawnego wojownika nie jest zbyt groźny. Jest jedną z tych broni, których wartość w bitwie zależy w większej mierze od właściciela, niż od niej samej. Zadane obrażenia zależą od rodzaju ataku: można zarówno ciąć wroga, zadając obrażenia sieczne, jak i pchnąć, co zada obrażenia kłute. Oto kilka przykładowych typów mieczy:

- Krótki – który bardziej przypomina sztylet, bo jego ostrze ma tylko ok. 60 cm długości. Szczególnie niebezpieczny w walce w zwartej formacji, gdzie nie ma miejsca na zamach. Zwykle stosowany w połączeniu z tarczą.

- Długi – jak nazwa wskazuje, jest to miecz z dość długim ostrzem (ok. 90 cm). Jego stosunkowo niewielka waga pozwala na sprawne manewrowanie nią podczas walki, czyniąc ten miecz bardzo niebezpiecznym. Raczej nieprzydatny w walce w zwartym szeregu, ale bardzo niebezpieczny, gdy walczący ma do dyspozycji dużo miejsca wokół siebie.

- Bastard – miecz tzw. półtoraręczny. Jego specyficzną cechą jest to, że można go trzymać jedną lub oboma rękoma. Jest nieco cięższy od miecza długiego, a co za tym idzie powolniejszy, więc cios zadany nim jest łatwiejszy do uniknięcia niż cios miecza długiego. Obrażenia zadane bastardem są za to zwykle poważniejsze.

Ocena: 5/6. Sieczna/Kłuta. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: łatwo.

- Szabla/sejmitar. W zasadzie te bronie są klasyfikowane jako miecze, jednak ja stworzyłem odrębną kategorię, a to ze względu na kształt tychże broni. Przypominają one miecze, jednak są zakrzywione, co zmienia ich zastosowanie(tzn. i tak są do zabijania, ale... ;), no i umiejętności potrzebne do dobrego posługiwania się nimi. Sejmitar był bronią Drizzta Do'Urdena, słynnego Drowa. Jest to moja ulubiona broń, stąd wysoka ocena.

- Szabla – wykonane z cienkiego metalu obusieczne ostrze, mocno zakrzywione, przymocowane do niewielkiego, krótkiego jelca, z rękojeścią zakończoną zakrzywioną głowicą. Broń bardzo stylowa, ale moim zdaniem średnio skuteczna w walce.

- Sejmitar – mój ulubiony oręż, nawet niekonieczne ze względu na wspomnianego Drizzta. Długie na prawie metr, zakrzywione w bardzo specyficzny sposób ostrze, przymocowane do głowni, z której wystaje 5-10 cm jelec, zakrzywiony na końcu w stronę ręki, oraz wspaniałej, krótkiej rękojeści z, podobnie jak jelce, zakrzywioną głowicą; to jest właśnie moja broń. Sejmitar, o ile jest dobrze wyważony, oraz ostry, co nie jest tak ważne dla zwykłych mieczy, jest śmiercionośnym narzędziem.

Ocena: 6/6. Sieczna. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: łatwo.

- Sztylet – standardowe można by powiedzieć narzędzie zabójców... I słabeuszy. Praktycznie każdy nosi go przy sobie, czy to dla obrony, czy też do rabunku. Jest to broń w budowie podobna do miecza, tyle że dużo krótsza. Jej długość mieści się w granicach 10-40 cm, plus rękojeść. Można nim zarówno kłuć, jak i ciąć, chociaż to drugie jest niezbyt skuteczne, ze względu na małą długość ostrza. Jednak pomimo dość małych obrażeń które zadaje, jest bardzo użyteczny. Można nim zrobić wszystko, od obrania kartofli, przez zabicie kogoś, aż do popełnienia seppuku.

- Nóż – zwykły, kuchenny nóż także jest dobrym narzędziem do walki. Nieporównywalny oczywiście pod względem zagrożenia z mieczem, jednak i tak groźny, bo mały i łatwy do ukrycia. Dobre, wyważone pchnięcie w serce zabije każdego.

- Sztylet – Dłuższa, typowo bojowa wersja noża, często posiadająca już jelec. Ostra jak brzytwa, dość długa (20 - 50 cm), jest niebezpiecznym narzędziem.

- Mizerykordia – mały, długi, bardzo ostry nóż, służący tylko do jednego celu: dobijania. Mizerykordia jest jedną z niewielu broni o tak wąskim, co wcale nie oznacza że rzadkim, przeznaczeniu. Jest to najczęściej zdobiona broń ze wszystkich, ze względu na małą możliwość jej uszkodzenia.

Ocena: 3(4)/6. Kłuta/Sieczna. Jednoręczna. Groźna. ŁP: w zasadzie niemożliwe. Specjalny.

Rapier/szpada – broń wynaleziona ok. XVI wieku, czyli w realiach fantasy dopiero wchodząca na rynek. Charakteryzuje się specyficznymi gardami utrzymującymi głownię, oraz bogato zdobioną, często wykonaną ze szlachetnego metalu, głowicą. Ostrze ma przeróżne długości, od 70 cm, do 100-120. Używanie tej broni łączy się z poznaniem bardzo wymagającego i skomplikowanego kodeksu postępowania późno-rycerskiego, lub właściwie już szlacheckiego. Podobnie jak miecz, skuteczne używanie zależy tylko od właściciela.

Ocena: 5/6. Sieczna/ Kłuta. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: Łatwo.

- Topór – druga pod względem sławy broń świata Fantasy. Jest praktycznie nieodzowny dla krasnoludów, które to też osiągnęły prawdziwe mistrzostwo w tworzeniu ich (jak i innych broni zresztą;). Broń ta to nic innego jak ciężkie ostrze, umocowane na dość długim, drewnianym lub metalowym kiju. Nieporęczna, lecz bardzo silna. Trudność parowania zależy od rodzaju kija. Toporem można też łatwo ścinać drzewa.

- Siekierka – właściwie to siekiera jest tylko narzędziem drwala, i to dość małym, jednak... W boju jest także skuteczna. Krótka, bo ok. 50 cm rękojeść i od 2 do 5 kg ostrze to walory siekiery. Niezbyt satysfakcjonujące, jednak broń ta jest najstarsza z rodziny.

- Topór – nieco cięższe od siekiery narzędzie przeznaczone do ścinania drzew, oraz, jak się okazało później, głów. Jego wykorzystanie w boju zostało uwieńczone wykonaniem Topora bojowego, o którym niżej.

- Topór bojowy – najmłodsza, ale i najbardziej niebezpieczna wersja topora. Śmiertelnie niebezpieczna, ale i bardzo ciężka, zarówno w użyciu jak i pod względem wagi. Tylko silni ludzie (i krasnoludy) mogą go skutecznie używać. Topór w ręku elfa wygląda jak zakrwawiony sztylet w ręku człowieka, ponieważ to właśnie topór jest dla nich synonimem ścinania drzew.

Ocena: 5/6. Sieczna. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: średnio/trudno. Specjalne.

- Maczuga – trzecia z najpopularniejszych broni. Bardzo prosta w konstrukcji, nie mająca tradycyjnej dla broni estetyki, wydająca się tylko zwykłym kawałkiem drewna. Niestety, nie jest tak pięknie, ponieważ maczuga jest dość niebezpieczną bronią. Czasem zdarza się że jest nabijana kolcami, co wydatnie zwiększa obrażenia.

- Ciężki, krótki kij – pierwsza skonstruowana, zapewne przypadkiem, maczuga to właśnie taki kij. Nieobrobiony, sękaty, ale bardzo skuteczny. Używany dawniej, teraz wyparty przez nowocześniejsze bronie.

- Maczuga - to już nieco, ale tylko nieco, młodsza broń. Po latach używania kija zauważono że wyrównanie powierzchni tejże broni może pomóc trafić, więc, nie zastanawiając się, zrobiono to. Tak powstała maczuga. Gładka, duża, ciągle ciężka także okazała się skuteczna.

- Maczuga bojowa – najnowsza, chociaż i tak dość stara broń z rodziny maczug. Zrobiona już nie z drewna, ale z metalu, jest dużo skuteczniejsza, ze względu zarówno na wagę, jak i na wielkość, czy sposób wykonania. Używana jako broń miażdżąca.

Ocena: 3(4)/6. Obuchowa. Jednoręczna. Groźna. ŁP: średnio.

- Cep bojowy – inaczej: z angielskiego "flail". Metalowa kula, zazwyczaj nabijana kolcami, połączona łańcuchem z drewnianą lub metalową pałką, służącą za rękojeść. Specyficzną odmianą Cepu bojowego jest morgensztern, ten jednak z racji na wagę, jest zazwyczaj trzymany w dwóch rękach. Tylko wyjątkowo silni ludzie mogą go używać jedną. Co do parowania, to w ogólnym znaczeniu jest niemożliwe, jednak ciągły ruch obrotowy może z powodzeniem odbijać co lżejsze bronie, a cięższe zbijać z toru lotu. Parowanie jest jednak sztuką dla tej broni trudną, więc ocena jest oczywista.

Ocena: 4/6. Kłute/Obuchowe. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: trudno.

- Młot – jego początki to zwykły kowalski młot, jednak z czasem narzędzie to przekształciło się w młot bojowy, bardzo potężną i niebezpieczną broń. Jej atuty to dość niewielki rozmiar, łatwość użycia, oraz rodzaj zadawanych ran, szczególnie efektywny na nieumarłych – czyli szkielety. Jego budowa jest prosta. Składa się z rękojeści, oraz ciężarka, czasem zakończonego szpikulcem. Słowo ciężarek może nie jest najładniejsze, jednak taką funkcję pełni zakończenie rękojeści. Młot jest drugą pod względem częstotliwości występowania bronią u krasnoludów. Służy też do obróbki metali i innych tego typu spraw (wiecie, gwoździe takie tam;)

Ocena: 3(5)/6. Obuchowa/Kłuta. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: średnio. Specjalne

- Włócznia – broń dość stara, zwana także piką. Składa się z drewnianego, długiego na 1,5 – 2 m "kijka", oraz czasem z metalowego grotu na końcu. Broń dość powolna, jednak niebezpieczna i użyteczna, szczególnie przy walce z konnymi. Można ją także trzymać oburącz, ew. rzucać (oszczep to też rodzaj włóczni).

Ocena: 3(5)/6. Kłuta. Jednoręczna/Oburęczna. Groźna. ŁP: trudno.

- Trójząb – w zasadzie można by go zakwalifikować jako włócznię, jednak jego kształt jest tak charakterystyczny, że opiszę tę broń oddzielnie. Jest ot długi, metalowy kij, zakończony trzema ostrymi szpikulcami, skierowanymi w jednym kierunku. Kły trójzębu mają długość 20 - 40 cm, a kij do 2 metrów. Broń skuteczna, zadająca duże rany, jednak niezbyt poręczna... Ciężko jest jej użyć, lecz znów, podobnie jak włócznia, jest bardzo skuteczna przeciko konnym.

Ocena: 4(5)/6. Kłuta/Sieczna. Jednoręczna/Oburęczna. Bardzo groźna. ŁP: trudno.

- Bicz – w zasadzie jest tylko długim sznurem, zamocowanym na owiniętej skórą rękojeści. Jednak jego właściwości, czyli możliwość oplecenia przeciwnika, jeb wytrącenia mu broni z dość dużej odległości, czynią ją bardzo groźną. Ma jednak swoje wady: każdy błąd w użyciu kosztuje życiem... Ponadto trzeba bardzo długo ćwiczyć, aby biegle się nią posługiwać. Gdy już opanowany do perfekcji, jest śmiertelną bronią. Biczem można także np. poganiać bydło.

Ocena: 5/6. Sieczna. Jednoręczna. Bardzo groźna. ŁP: nie da się. Specjalne.

Bronie oburęczne.

- Halabarda – kolejna broń drzewcowa. Tym razem jednak nieco masywniejsza. Halabarda jest to po prostu ostrze wzięte z topora, zaczepione mocna na drewnianym lub metalowym kiju. Broń niezwykle groźna, jednak powolna i ciężka w użycie. Parowanie nią jest praktycznie niemożliwe... Jak ktoś chce tego używać, to proszę bardzo;).

Ocena: 3/6. Sieczna. Oburęczna. Groźna. ŁP: trudno.

- Kosa – stworzona jako narzędzie rolnicze, sprawdziła się w wielu walkach chłopskich. Jest świetnym narzędziem do zabijania... Bo zbiera żniwo. Śmiertelne żniwo. Posługiwanie się nią jest trudne, jednak po pewnym czasie można narobić nią niezłego bałaganu. Większość poszukiwaczy przygód nie używa tej broni, a wyprodukowano tylko kilka egzemplarzy kos bojowych. Jednak gdy już się taki trafi, jest obarczony potężną magią. A zwykłą kosę zawsze można użyć do ścinania zboża;).

Ocena: 4/6. Cięta/Kłuta. Oburęczna. Bardzo groźna. ŁP: trudno.

- Laska – drewniany kijek... Często używany przez czarodziejów, którzy tak samo często spędzają długie godziny i napełniają je różnego rodzaju magią. Broń dość prosta, jednak bardzo niebezpieczna. Zazwyczaj jest używana przez czarodziei, co oznacza że istnieje duże prawdopodobieństwo na znalezienie zaczarowanej laski. Najczęściej spotykanymi mocami lasek są: magazynowanie punktów magii i magiczne zmniejszanie zadanych właścicielowi obrażeń.

Ocena: 4/6. Obuchowe. Oburęczna. Groźna. ŁP: średnio.

- Miecz oburęczny – różni się od zwykłego miecza kilkoma ważnymi czynnikami. Są to zarówno długość, jak i waga, która znacząco zmniejsza mobilność broni. Trzeba być dość silnym, aby jej skutecznie używać. Ostrze ma długość od 1 do 1,7 metra, plus jeszcze kilkadziesiąt centymetrów rękojeści. Broń śmiertelnie niebezpieczna w rękach doświadczonego wojownika. Przykładem miecza oburęcznego jest szkocki Claymore. Używany przez tamtejszych górali przez wieki, zapewnił im bezpieczeństwo. Może tobie też się przyda?

Ocena: 5/6. Sieczna/Kłuta. Oburęczna. Bardzo groźna. ŁP: Łatwo.

- Topór oburęczny – jest dwuręczną odmianą zwykłego topora i zbudowany jest na tej samej zasadzie. Jednak, podobnie jak miecz, dwuręczna odmiana topora jest dużo cięższa i o wiele groźniejsza. Niestety, aby używać takiego topora potrzebna jest naprawdę duża siła. Krasnoludy nie mają z tym trudności, ale inne rasy... Ech, szkoda gadać. Acha, nim także można ścinać drzewka;).

Ocena: 4(5)/6. Sieczna. Oburęczna. Bardzo groźna. ŁP: Średnio.

Niestety, czas kończyć ten artykuł. Mam nadzieję że coś z niego wynieśliście, choćby jakiś mały skrawek wiedzy. Sporządziłem jeszcze małą tabelkę, pokrótce ilustrującą wszystkie bronie.... Oto ona: